Hardcore azkarraren errepidean mugitzen da 30% taldea. Eskola zaharreko hardcorea deitzen dena gurean, edo "Old School" Ameriketako Estatu Batuetan. 30% taldeko kideek hardcore mugimendutik edan izan dute beti, eta andoaingo gaztetxean ikusitako ehunka emanaldiek ere seguraski izan dute eraginik taldearen doinuetan. Musika era honek eskatzen duen bezala, base erritmiko oso potentea du bandak. Kabra-k duen bateria astintzeko manera ez dute bateria-jotzaile askok, erritmo bizietan bakarra da. Erabaketekoa. Wewek berriz, baxuaren lau sokak jotzen ditu, abiadura berean, behatzak kasik ikusteko denborik gabe. Horren gainean ederki asko zorroztu daitezke gitarrak, eta Sanik eta Pablok bikain egiten dituzte riff marrazki melodikoak. Amaiatzeko, Nabarro, ahots indartsuez eta nortasun propioz. Atzeraka jarrita ia beti, baino aurpegia ematen beti ere!.
30% taldea nortasun handiko talde bat izan da beti. Eraginak eragin, berezko bide bat egin dutelakoan nago. Iturrietatik edan, gero norberaren bidea eraikitzeko. Haserako urte biziak eta gero, eta dute inoiz ibilbide finko bat izan. Kassette formatuko maketa bat grabatu zuten taldearen lehen urteetan andoainen bertan Homes Hamilton estudioetan eta Jon Oiartzun soinu teknikariaren gidaritzapean. Lan hori eta bolbora bezala zabaldu zen, eta sona eman zion taldearei gure mugetatik kanpo ere. Gerora, joan etorri batzuk izan dituzte, baino taldearen bidea baldintzatuta egon da beti, jarraipen askorik gabe. Eta horregatik agian, ez dute jakin taldeari behar adina zuku ateratzen. Maila handia zuten (eta dute), eta sektoreko fantzine eta aldizkarietan oso baloratuak izan dira beraien diskoak eta zuzenekoan. Atzerritik gurera etortzen diren hardcore talde askoren maila gainditzen dute erraz. Esango nuke, gerora etorri diren Euskal Herriko hardcore taldeentzako erreferente zuzen bat izan direla zalantzarik gabe.