Hona irakurri zuten adierazpena, elkarretaratzean:
“Gros auzoko Basque Culinary Center berria zentro pribatu bat da, diru publikoarekin lagundua, eta 24 milioi (Jaurlaritzak 18 milioi, Aldundiak 6 milioi) euro kostatu zaigu. Bestalde, erabilera sozialerako lursail bat esku pribatuetara pasa da lau urtetan, erabilera sozialeko lur eremu bat enpresa bati eman zaio 75 urtetarako, horretarako borondate politiko argia zegoelako.
Aurrera egin dute, nahiz eta Groseko eta Uliako auzotarrak aurka agertu. Tolosaldean 14 urte daramatzagu borrokan eskualdeko ospitale publiko baten alde, baina oraindik ez dakigu zein den Tolosaldeko osasun plan orokorra. Zer borondate politiko dago Tolosaldeari begira? Gainera, Osasun Sailak zor historiko bat du gure eskualdearekin, izan ere, 12 milioi gutxiago iritsi dira urtero beste eskualdeekin konparatuta, guztira, gure kalkuluen arabera, 236 milioi gutxiago. Zertarako nahi ditugu gure zergak? Enpresari gutxi batzuk aberasteko proiektu pribatuetan erabiltzeko edo behar oinarrizko bat betetzeko, adibidez, herritar guztion mesederako den osasun publikoan erabiltzeko?
Osasun publikoa lehentasuna da herritarrentzat, beraz, defenda dezagun!”.
Salaketa, bertsotara eramanda
Bi bertso ere abestu zituen elkarretaratutakoek:
Minaren kontra azkar behar da
jaso diagnostikoa
ta artatzea, izan Tolosa
edota Donostiakoa,
baina joera bat ageri da,
ez da anekdotikoa,
ta garaia da azal dezagun
barne-indar kritikoa,
larrialdian dagoelako
gure osasun publikoa
Zeren pertsonak ez gara soilik
bi poltsiko dituztenak,
zenbakietan neurtzen al dira
galerak eta lorpenak,
Basque Culinary ta Jaurlaritza eta izen-abizenak.
Garbi ditugu gure helburu
eta aldarrikapenak,
badaude gauzak diruarekin
ordain ezin daitezkeenak.
