Ion Beloki gai jartzaile zutela, egoera ugariri egin behar izan zioten aurre bertsolariek, eta makina bat pertsonen larrutan sartuta kantatu behar izan zuten. Gogoetarako bidea ematen zutenak izan ziren gai batzuk, umoretik gehiago zutenak besteak. Hona zenbaitzuk: Gabriel txikia topatzen saiatu ziren boluntarioak, elkarretaratzera doan pentsionista eta bere biloba, Saharatik Euskal Herrira etortzeko itxaropena duen umea, oporretatik itzuli eta zein ondo pasa duten adierazten saiatu behar duten bidaiariak, sagardotegian bazkaldu ostean Hernaniko kaleetan udaltzainek txisa eginez harrapatutakoak…
Puntu erantzunen ariketarako, Haritz Mujika bertsolariak gidatzen duen Andoaingo gazteen bertso eskolako bi ikasle aritu ziren gai jartzaileen paperan; Iñaki Lopez de Muniain eta Eneko Uria izan ziren horiek.
Ekitaldian zehar, berriki azoka solidarioa egin duten Aita Larramendi ikastolako seigarren mailako ikasleek 505 euroko saria eman zieten Sahara-Hurria elkarteko kideei. Bizkotxoak, tortilla pintxoak eta esku muturrekoak salduz lortu dute biltzea txantxetakoa ez den kopuru handi hori.
Zenbait bertsoaldi
* Gaia Oihana Iguaranentzat:
Ikusiko zenituzten kalean kartelak 130 harrera familia behar direla adieraziz. Oihana, zu, Saharako haurra zara. Zergatik etorri nahi duzu hona?
Oihana Iguaran:
Hiru senide gara etxean
beti ezkaude batera.
bi anai zarrak joan izan dira
Euskal Herriko partera.
Gure bizitzan berdetasun hau
gure ametsen parte da.
Nik ere nahi det behingoagatik
basamortutik atera,
orain artean ez baitet izan
ume izateko aukera.
Nere ilusio bat egina det
Anai batek kontatuta.
Nola pizinan ibil daitekeen
bat bihurtuta txalupa.
ta ur freskoa irentsi leiken
grifo batetik zurrupa.
Gogoa daukat hara iristeko
nere ametsak hartuta,
ze handik bueltan etortzen dira
bi zentzutan indartuta.
Ja bederatzi urte beteta
unea heldu zait sikira,
eta horren zain jarria nago
begiratuz urrutira.
Nere anaien hitz soil batetik
antzematen det diztira.
Izena eman det ta emateko
izango al dute desira.
Nik segiko det nere hareazko
erloju honi begira.
* Gaia Aitor Mendiluzerentzat:
Pasa zen Euskal Herriko txapelketa; bukatu ziren hama mila eta hamalau mila entzuleko saioak; bukatu ziren bertsolaritzaz mintzo ziren iritzi artikulu eta telebistako saioak. Non da bertsolaritza egun? Nondik jango du bertsolaritzak hurrengo lau urteetan?
Milaka lagun final haundian
edo pantailei begira,
batzuk pentsatuz ai! betirako,
bertan egongo balira!
Baina aparra pasata ura
badoa bere tokira.
“Bertsolaritza non egongo den”
galderak entzuten dira.
Gaur eta orain hemen dago ta
gure bidea hori da.
Lau urtean behin izaten baitu
halako aparraldia.
Duela gutxi azkena eta
aparra pasa da ia.
Herririk herri plazarik plaza
pizten da orain argia.
Hori da gure ibilbidea
badaukagu non aria.
Plaza txikiek egiten dute
bertsolaritza haundia.
Beraz herritan eta auzotan
segiko du martxa bera
urte askotan jarraitu duen
bidearen arabera.
Baina lengoan geratu gabe
egin dezala hobera.
Lau urte azkar pasatzen dira,
testigua da norbera.
Berriz helduko da olatua,
ta igo egingo gera.
* Gaia Unai Muñoarentzat:
Hiru izar Michelin dituen jatetxeko jabea zara. BCCeko bost bekario hauen (atzeko bertsolariak) kurrikulumak bidali dizkizute. Esan zein lanetan jarriko dituzun.
Unai Muñoa:
Nik uste dut gure Aitor
sukaldean txarra dela,
eta bestek egindakotik
gehiagotan jan duela
Baina altua ta zabala da
eta begirada itzela.
Aitor, hartu, hartuko nuke
Baina portero bezala.
Aitor Mendiluze:
Beraz sukaldari txarra
omen naizela iritzi.
Ezagutu gabe ia
ene! zenbat juzgu itxi.
Ba nik jendea bidaliko det
nahiz eta hobenean iritsi.
Zure hitzak jango dituzu, Unai
eta jatetxea itxi.
Unai Muñoa:
Unairi begira jarri
eta zenbat buru hauste.
Bere doaiak agian
hemen esango nituzke.
Baina ondoan behar dudanik
ez dut horren argi uste.
Bestientzako sukaldatu ta
erdiak jango lituzke.
Unai Agirre:
Nahiz eta haundia naizen
nere gorputzean zihar.
Langiletikan asko det
bai mami eta bai gihar.
Aizu, Muñoa, hartzen banauzu
ni gaur, etzi edo bihar
Zure jatetxe onak ez luke
konposterorikan behar.
Una Muñoa:
Ez nabil zurikeritan
eta ari naiz ondadru.
Beñat, asko maite zaitut
eta ezintuzket ba nahi galdu.
Baina halare jatetxerako
ez dauka hainbeste gradu,
Ze hain gorputz fina dun pertsonak
sukaldari txarra behar du.
Beñat Gaztelumendi:
Ez omen dezu ikusi
ni bezain mutil iharrik.
Ez omen det mitxelinik
ezta ez omen det giharrik.
Honek arrazoi on bat du, Unai,
ez dago esan beharrik:
ni sukaldean aritzen naizela
besteentzako bakarrik.
Unai Muñoa:
Sustrairen gorputza ere
noski ez da berriketa.
Sekula ez det ikusi
bere gerria beteta.
Beraz etzaitut nerekin behar
eta eman zazu buelta.
Aitonai paga eskatzen dionak
alperra behar du eta.
Sustrai Colina:
Zu zara la creme de la creme,
aho sapaien kapritxo.
Ni berriz potro zorri bat
tabernan gehiegi mintzo.
Bada, soldataz hitz egin nahi nun
ai! Lasarteko Martintxo.
Nornahik ez ditu kobratzen eta
ehun euro hiru pintxo.
Unai Muñoa:
Oihanak sukalderako
ez dauka itxura txarrik,
berekin ez dut beharko
ziur laugarren izarrik.
Aspaldi hontan ez det ikusi
eta begi pare ederrik.
Nere ondoan hartuko nuke,
eta ez sukaldean bakarrik.
Oihana Iguaran:
Tripa zorriak dauzkazu
eta igual ez bakarrik tripan.
Nere platerak ez zaitu,
nonbait, jarri inbiditan.
Baino etorri naiz sukaldaritza
estudiatzeko irrikan,
ta igual zure proposamena
doa kontrako eztarritikan.