Azken urtetan sagardotegi garaian bazkariak afariak baino pisu handiagoa hartu du.
Batik bat asteburuetan, larunbat eguerdian. Ohitura aldaketak dira. Gauean sagardotegira etorri eta festara joan nahi duten gazteei gaua motz geratzen zaie. Eguerdian bazkaria eginez gero, parrandarako ordu gehiago dituzte.
Zaharragoak direnen kasuan gehiegi afaltzeak ere onik ez die egiten. Lehen larunbat goizetan lan egiten zen; orain, berriz, egun osoan jai egiten da, baita igandean ere. Asteburuan jai egiteak ekarri du jendeak larunbatak lasaiago hartzea.
Ohitura aldaketa horrekin ordutegia ere aldatu al duzue?
Ordutegi berdintsua dugu. lde horretatik hogei urtetan ez dugu aldaketa handiegirik egin. Egin dugun aldaketa bakarra da ostiral eguerdietan irekitzen hasi garela, eta igande gauetan ixten.
Sagardotegia turismoa erakartzeko bide bihurtu dela nabaritu al duzue zuek?
Bai. Tolosaldea Garatzen garapen agentziak lagundu du horretan. Hemengo kulturaren parte bihurtu da sagardogintza, eta horixe erakusten zaie turistei. Bezero horri begira sagardotegiko eta sagastietako buelta egiten duten sagardotegiak badaude. Aukera hori edukitzeko lana egin behar.
Zein faktorek eragin dute sagardoa ekoizteko garaian?
Garapena eragin duen faktoreetako bat behintzat egiteko modua izan da. Sagastia orain lehen baino gehiago lantzen eta zaintzen da. Espezializatu egin gara. Lehen sagastietako belarra ganadurako izaten zen, gure kasuan behintzat; eta orain ongarri gisa erabiltzen da. Arrak uxatzeko tratamenturen bat edo beste ere ematen zaie, urtean zehar.
Sagarra bera ere kalitatezkoa erabiltzen da, erdipurdikoak eta erdi ustel daudenak baztertuz. Ondoren, etxera ekartzen diren sagar guztiak direnak zintan garbitzen ditugu, urarekin. Prentsari dagokionez ere aldaketa izan da. Lehen prentsa tradizionala erabiltzen genuen, orain, berriz, neumatikoa daukagu, eta horri esker 5.000-6.000 kilo sagar hiruzpalau ordutan lehortzeko gaitasuna dugu. Sagardoa egiteko prozesua asko azkartu da, eta horrek sagardoaren kalitatea igotzea ekarri du.
Aurtengoan, kopuruari dagokionez, bertako sagarraren ekoizpena historikoa izan da. Zuen kasuan ere horrela izan al da?
Sagasti guztiek sagar asko eman dute. Guk eta inguruko baserrietakoek ez dugu hainbeste sagar ezagutu. Hori horrela, upategia hazi egin behar izan dugu. Eta ez da izan eskaera handitu zaigulako, baizik eta sagar guztia aprobetxatze aldera. Etxeko sagarra usteltzen ikustea ere ez dakit ba oso etikoa ote den.
Zein sagar mota erabiltzen duzue gehien?
Asko daude. Hogei bat mota izango dira gazi-gezak, mikatzak… mordoa. Bi izan dira azken hamar urtetan gure etxean sartu diren sagar mota berriak: moko, fama eta son handiko sagarra. Eta mikatza edo mikatza handia deitzen zaiona. Gainontzean betikoa erabili dugu, bertakoa.
Sagastiz betetako zenbat hektarea dituzue?
Gure jabetzakoak direnak 7 hektarea inguru, baina sagardoa ekoizteko 13-14 hektarea inguru maneiatzen dugu.
Etorkizunean ekoizpenerako lursailak handitzea pentsatzen ari al zarete?
Bai. Sagasti zaharrak bukatzen ari dira, onenak emanda daude. Lursail berriak ere hartu ditugu, eta sagasti berri bat lantzeko proiektua daukagu, hiru hektarea inguru sagardo ekologikorako, hain zuzen. Merkatuan eskaera egonez gero behintzat asmoa hori da.
Zein ezaugarri ditu aurtengo sagardoak?
Sagardotegiaren irekierara hurbildu ziren bezeroek ziotenez sagardo mehexeagoa da aurtengoa, gorputz gutxiagokoa. Usain eta gusto ederra dute, eta kolorea ere oso ona da. Gure etxekoen kasuan ez dira horren gorputz gutxikoak. Kalitate handiko sagardoa da, uzta oso onekoa, eta itxura ederrekoa.