Añorga, Urnieta, Euskal Selekzioa, eta orain Reala...
Juanjo Arregi. Urrian Dublinen partida pare bat jokatu genituen emakumeen Euskal Selekzioarekin, eta ziklo bat bukatutzat eman nuen kategoria guztietako entrenatzailea izan eta gero. Apirilean deitu zidan Realak lehen aldiz, isilean aritu gara talde teknikoa, jokalariak, azpiegiturak, taldearen joko moldea eta beste aztertzen, eta orain itxi dugu kontratua, Gorka Alvarez bigarren entrenatzaile izendatu ostean.
Nolakoa izan da hilabete eta erdi hau?
J.A. Lehen eskaintzarekin tripa nahastu zitzaidan, eta burua berotu. Asko hausnartu dut: Liga nolakoa den, ze baliabide eta jakintza dudan... Azkenean futbola berdina da toki batean edo bestean. Eskarmentua hartu dut han eta hemen, jakituria aberatsa, eta taldea hazten laguntzeko konpromisoa hartzea erabaki dugu, zutabe sendo batekin: lan asko egin, nahi duguna lortzeko.
Zergatik baiezkoa?
Erronka profesional erakargarria delako. Lehen Maila da, maila gorena. Euskal Selekzioan ere jokalari bikainekin aritu izan naiz. Azpiegitura profesionala dauka Realak, eta horrek asko errazten du nire lana: medikuak, gimnasioa, belaze artifizialak, naturalak... Ni eta nire sendia Realekoak gara betidanik. Nire aitonaren bazkide txartela 8 zenbakia zen, familia guztia oso lotuta egon gara Realera, eta jauzia ematea erabaki dut. Nire iritsierak Oiartzunen maila galtzearekin egin du bat, eta horrek eman dit pena pixka bat, Gipuzkoako derbia jokatzeko aukerarik ez dugula izango hurrengo denboraldian.
Zortzigarren postuan bukatu du Realak azken denboraldia. Bi urterako kontratua sinatu duzu. Ze kirol erronka duzu?
Hazte prozesu batean dago taldea, jokalariak profesionalak direlako urte batzuetatik hona. Plantilaren %80 mantentzen da, eta horrek gure lana errazago egiten du. Lau eta hiru urte atzera, Realak Levante, Bartzelona eta Atletico Madrilen aurka hasi zituen Ligak, eta horrek zama astuna ekarri zion taldeari, buelta eman ezinda. Igor San Miguel entrenatzaile izan dela, azken bi sasoietan, futbol polita egin du taldeak. 4. postua orain bi denboraldi, 8. bukatu berri dena, bi denboraldietan Koparako sailkatuta, eta Bartzelona ahaltsua urdurituta. Halako horma psikologiko eta fisikoak daude esan ditudan hiru talde horiekiko, eta horma horiek botatzen joan behar dugu, pixkanaka. Athletici Zubietan irabaztea, adibidez. Atletico Madrili ere irabazi zaio, eta gure asmoa Bartzelona eta Levante ere mendean hartu, eta horma horiak eraisten joatea da. 3 handi horien ingurura hurbilduz, sei onenen artean sartuko ginateke. Erronka zaila da, baina jokalariek bizkar gainean har dezaketen erronka, exijentzia da.
Sozialki ere pertsonai ezaguna izango zara. Prest al zaude?
Ez da erraza, ez. Gauza interesgarriak esateko erraztasun faltak arduratzen nau, komunikabideen presioak baino.
Etxean denak ados?
Bai noski. Etxetik apenas azalduko naiz aste egunetan, eta beraiek ordainduko dituzte zehar kalteak. Nik nire lana daukat (Donostiako Udalean lan ikuskatzailea da), eta arratsaldero Zubietara hurbilduko naiz. Moldatuko naiz, noski, ze lan karga hau nik horrela erabakita etorri da. Uste dut bakarren bat poztu dela etxean, bertan ordu gutxi egingo ditudalako (emaztea eta bi alaba ditu).
Ze lan egiten du entrenatzaile batek? Jokalariak fitxatuko al dituzu, adibidez?
Beno, lan hori beste bi pertsonek egiten dute. Galdetzen digute, eta guk iritzia eman, erabakiak hartzeko. Beti ere sosen baitan, emakumeen futbola gero eta profesionalagoa baita. Bizkarrezurra Gipuzkoako jokalariek osatzen dute, Nahikari Garcia eta Nerea Izagirre, besteak beste, baina Madril eta Bartzelonako batzuk ere baditugu, taldeari oreka, eskarmentu apur bat emate aldera. Gipuzkoako jokalariak zaintzen ditugu, ezinbestean. Oiartzun eta Eibarrera begiratzen dugu, baina Bigarren Mailan daude, eta hori muga bat da guretzat. Athletic ere ehizan dabil, gu bezala. Harrobi talde bat sortuko du klubak, gazteak-eta trebatzen joan daitezen, eta pixkanaka lehen taldea elikatzen joan daitezen.
Entrenatzaileak, egun, aberastasun taktikoagatik baino, aldageletako kudeaketarengatik baloratzen dira...
Taktika eta teknika funtsezkoak dira niretzat. Eta biak elkarren osagai dira. Teknika, taktika, prestakuntza fisikoa eta burukoa, eta aldagelako kudeaketa, horiek landu behar dira. 10 hilabete eta erdian beti sortzen dira berekoikeriak, jokatzen dutenak pozik daudelako, baina jokatzen ez dutenak ez. Minutuen kudeaketa egin behar da, agian egokienak ez diren jokalariak erabili partidaren batean, taldearen hobe beharrez...
Ze joko egingo du Realak? Zergatik joan behar da Zubietara Reala ikustera?
Emakumezkoen futbola gizonezkoena bezalakoa da. Alde bakarra jokoaren azkartasuna da, baina oso erakargarria. Bestalde, gizonezkoen futbolean dagoen malizia falta da emakumeen arloan, baina hori gustuko dut. Puntutxo bat eduki behar da, baina dutenarekin konforme.
Urnietarra zarela esan dute han eta hemen, baina berez Donostian jaioa zara...
Bai, baina 23 urte daramatzat dagoeneko Urnietan. Hemen beste inon baino urte gehiago egin dut, nire alabak bertakoak dira, eta ni, noski, urnietarra sentitzen naiz.