Ondo pasatzeko elkartzen dira, kutsatzea saihesteko neurririk hartu gabe. Bestela, urte zail honetako une gogorretan gehien eman digun ingurunearen aurka egiten ari direlako. Inguru natural bat zikintzen, hondatzen eta kutsatzen ari dira, gure herrian beste askok bezala, arnasa hartzeko, lasaitasunerako, bakerako edo desahogorako uneak eman dizkigutenak. Garai honetan, natura besarkatu behar izan dugu. Entzun. Arnastu. Bizi.
Izorratu egiten nau, lehortu egiten nau, amorratu egiten nau. Denok gozatu dugu gure kuadrillekin, gure familiekin, gure lankideekin eta asteburuetako jai, parranda eta mahai luzeetako bikoteekin. Baina ez dut ulertzen joatea gustatzen zaien leku bat bada, hori dirudi behintzat, zergatik ez diren gai gunea zegoen bezala uzteko. Bertara botila eta lata bete ugari eramateko gai izan badira, ez dut ulertzen zergatik ez diren gai edukiontzirik hurbilenera eramateko, hutsik egonda.
Ez aipatzearren, kristalezko botilak lurrean, ertzean edo ibaiean lehertzea. Jende horri gogorarazi nahi nioke (irakurtzeko gai balira) jendea bainatzera, irakurtzera, hitz egitera joaten den lekua dela. Familiak eta lagunak bertan elkartzen dira, inguruaz gozatzeko. Eta jende asko ibiltzen da oinutsik hor, haien artean, nire seme-alabak, nire seme-alaben lagunak, eta ni ere bai.
Animalia- eta landare-espezie askoren bizilekua izateaz gain, leku bikaina da guztiok gozatzeko. Denok. Baina hori gertatzeko, festarako gogoa baino zerbait gehiago behar da buruan. Hezkuntza eta elkartasuna.
Ez lirateke beharrezko izango ohartarazpena, bideozaintza, ezta lerro hauek ere. Gauzarik baliotsuenaz ari baikara: gure ingurune naturalaz. Zaindu dezagun.